Çok kırdılar seni anne. Çok üzdüler. Nice derinliklere attılar seni. Yüreğini çok hırpaladılar. Hor gördüler. Ama sen, sen hiç sesini çıkarmadın. Yüzündeki papatya gülüşün hiç solmadı anne. Bir kuş kadar hafif yüreğinle sardın beni. Bazen yeri geldi sana çok bağırdım. Büyüdüm dedim. Kendi başımın çaresine bakarım dedim. Ama ben hep...